در سال ۱۹۹۰، صنعت نوشیدنی های غیرالکلی آمریکا کشف کرد که بنزن می تواند در مقادیر پایین در نوشیدنی های غیرالکلی خاص حاوی نگهدارنده بنزوات و آسکوربیک اسید تولید شود. از آنجایی که بنزن سرطان زای انسانی شناخته شده ای است، حضور آن در غذاها و نوشیدنی ها آشکارا نامطلوب است.
مقادیر قابل تعیین بنزن در بسیاری از نوشیدنی های غیرالکلی که حاوی نگهدارنده بنزوات سدیم یا پتاسیم و اسید آسکوربیک هستند، یافت شده است و گزارش شده که فرآورده های نوع رژیمی (حاوی هیچ گونه شکر افزوده شده) احتمالاً حاوی بنزن به ویژه در مقادیر قابل تعیین است. مطالعات اخیر صورت گرفته در آمریکا، بریتانیا و کانادا همگی تأیید نمودند که مقدار کمی از این فرآورده ها ممکن است حاوی مقادیر کمی بنزن باشند. برای نمونه، در مطالعه ۸۶ نمونه آنالیز شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) بین آوریل ۲۰۰۶ و مارچ ۲۰۰۷، فقط ۵ فرآورده حاوی بنزن در غلظت های بالاتر از ۵ میکروگرم در کیلوگرم بودند. مقادیر یافت شده در محدوده تقریبی ۹۰-۱۰ میکروگرم در کیلوگرم قرار داشتند. مطالعه آژانس استاندارد غذا بر روی ۱۵۰ نوشیدنی غیرالکلی تولید شده در بریتانیا که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد نشان داد که ۴ فرآورده حاوی بنزن در مقادیر بالاتر از ۱۰ میکروگرم در کیلوگرم بودند، و بالاترین مقدار ثبت شده ۲۸ میکروگرم در کیلوگرم بود. اما، گزارش شده که مقادیر بالاتر ممکن است در این فرآورده ها در طول نگهداری طولانی مدت، به ویژه اگر در معرض روشنی روز باشند ایجاد شود.
بنزن در بعضی از نوشیدنی های انبه و زغال اخته (کرن بری) بدون نگهدارنده نیز تشکیل می شود، به دلیل اینکه این میوه ها حاوی بنزوات های طبیعی هستند.
تعیین مخاطرات
اثر بر سلامت
اگرچه بنزن می تواند سمیت حادی ایجاد کند، به ویژه زمانی که در مقادیر بالا استنشاق گردد، با این حال سرطان زایی آن
نگرانی هایی را ایجاد کرده است.
Damage to the blood system
Leukemia if exposed for a long time, even at very low levels
بنزن سرطان زای اثبات شده ای است و در کارگران صنایع که در معرض مقادیر بالای آن در هوا قرار دارند انواع سرطان را ایجاد می کند. دانسته ها درباره اثرات آن زمانی که در مقادیر کم در دوره های طولانی وارد بدن گردد، بسیار کم است. اما، ارزیابی ریسک کنونی نشان می دهد که سهم نوشیدنی های غیرالکلی در ورود بنزن به بدن قابل چشم پوشی است. اما، از صنعت نوشیدنی های غیرالکلی درخواست شده تا اقداماتی را برای حذف بنزن از فرآورده های خود انجام دهند، و فراخوان هایی در بریتانیا در پی کشف آلودگی بنزن آغاز شده است.
منابع
منبع بنزن در نوشیدنی های غیرالکلی، دکربوکسیلاسیون اسید بنزوئیک است، زمانی که اسید آسکوربیک و مقادیر ناچیز از کاتالیست های فلزی مناسب (مس یا آهن) موجود هستند. گزارش شده که نور و دماهای بالا هر دو، این واکنش را تحریک می کنند، در حالی که این واکنش توسط قندها و نمک های EDTA پیشگیری می شود. این امر می تواند دلیلی باشد برای این که چرا بنزن در نوشیدنی های رژیمی حاوی مقادیر کمتر قند یافت می شود. اگر فرآورده در نور نگهداری شود و دمای نگهداری بالا باشد، مقادیر بنزن در طول نگهداری کماکان افزایش می یابد.
پایداری در غذاها
اطلاعات کمی درباره پایداری بنزن در نوشیدنی های غیرالکلی در طول نگهداری موجود است.
گزینه های کنترل
رویکرد ترجیحی کنترل تولید بنزن در نوشیدنی های غیرالکلی، فرمولاسیون نمودن مجدد فرآورده است. همان طور که فرمولاسیون ویژه نوشیدنی های غیرالکلی نشان می دهد که قادر به تولید بنزن در طول نگهداری است، جایگزین هایی برای نگهدارنده های بنزوات مانند سوربات پتاسیم، باید مورد ارزیابی قرار گیرند تولید بنزوات ها از فرآورده با حذف بنزن از محصول امکان پذیر است. اما، باید ذکر گردد که نشان داده نشده که اکثر نوشیدنی های غیرالکلی حاوی بنزوات ها و اسید آسکوربیک، تولید بنزن می کنند و احتمالاً نیازی به فرمولاسیون مجدد آن بدین طریق نیست.
قانون گذاری
قانون گذاری فعلی آمریکا و اروپا محدودیت های حداکثری را برای بنزن در نوشیدنی های غیرالکلی تنظیم نکرده است. اما، FDA مقدار حداکثر آلاینده (MCL) را از سوی آژانس حفاظتی محیط (EPA) برای آب آشامیدنی به میزان ۵ قسمت در میلیارد (ppb) به عنوان استاندارد کیفی برای آب بطری شده پذیرفته است. مقدار MCL یادشده برای ارزیابی اهمیت آلودگی بنزن در نوشیدنی های غیرالکلی آزمایش شده در مطالعات اخیر، مورد استفاده قرار گرفته است.
آژانس استاندارد غذای بریتانیا از رهنمود سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای بنزن در آب به میزان ۱۰ میکروگرم در کیلوگرم به عنوان نقطه مرجع برای نتایج مطالعه خود استفاده کرده است.
ترجمه شده توسط admin
از کتاب The Food Safety Hazard Guidebook
By Richard Lawley, Laurie Curtis & Judy Davis
Richard Lawley, Laurie Curtis & Judy Davis,2008
